Читать онлайн «Пакуль ляціць страла»

Страла Адысэя

Ἄνδρα μοι ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροπον, ὅς μάλα πολλὰ...

Гамэр

Пра мужа мне раскажы, Муза, які жыве ў дарозе

Ад часу, калі сьцяг яго любы чырвоны на белым

Барбар на стужкі ірваў і сьмяяўся, і паэт у гісторыку

Даў клятву: ніколі не адмовіць нікому, хто кліча і хоча

Пачуць зь першых вуснаў праўду пра ўсё, што было

На зямлі гэтай, пра герояў і юдаў яе, пра нядолю і славу,

Пра каханьне і здраду, балі і бітвы, перамогі і страты,

Якія ня страчаны конча, а ёсьць вечным скарбам,

Нашай казной невычэрпнай, пакуль мы шануем і помнім,

І келіх, і меч і пяро ўздымаем, бо ўсё гэта ёсьць,

Бо было, а, значыць, і будзе, і мова, і сьцяг, і пасад

Між народаў, і тое вясельле апошняе, калі Радзіма,

Як Пэнэлёпа, дасьць лук жаніхам і той, хто нацягне

Цяціву, мусіць пацэліць стралой праз тузін калец,

І першае зь іх — гэта гонар, другое — адвага,

Трэцяе — мужнасьць, чацьвертае — годнасьць,

Пятае — цьвёрдасьць, а шостае — мудрасьць,

Сёмае — гэта цярплівасьць, а восьмае — хітрасьць,

Дзявятае — шчырасьць, дзясятае ёсьць справядлівасьць,

І адзінаццатае — вернасьць сабе, й таямнічае самае

Дванаццатае — любоў узаемная, якая была, ёсьць і будзе

На берагах Дзьвіны, пад званамі Сафіі, у кельлі Еўфрасіньні

За часам чумы і ў снах імпэратара, на дзікіх палях

І паромах Ля-Маншу, у кавярнях Вільні і гасподах Прагі,

На хвалях свабоды, у ложках каханак і нетрах радаводу

Імёнаў, якія зьмяніліся і якія ніколі ня зьменяцца,

Пакуль ляціць страла кучаравага полацкага Адысэя.